De innerlijke reis van HEALinner

Hoe een model uitgroeide van een innerlijke reis naar herstellen van binnenuit

Sommige woorden vinden jou pas als je er zelf klaar voor bent. Zo ging het ook met HEALinner – een naam die voortkwam uit mijn eigen reis van herstellen van binnenuit. Geen ingeving van buitenaf, maar een beweging die zich in stilte aandiende. Het was een innerlijke reis. Een beweging van binnenuit.

De eerste fluistering

Jaren geleden, in 2018, ontstond het HEAL-model. Vier eenvoudige woorden kwamen op papier:

Herkennen. Erkennen. Accepteren. Loslaten.

Ik voelde meteen dat dit klopte. Het was helder, stevig en zacht tegelijk. Ik noemde het het HEAL-model. Een model dat helpend was bij het herstellen van binnenuit. In die tijd werkte ik als ambulant begeleidster in de zorg, en daarnaast natuurlijke vormen van ondersteuning, zoals energetische therapie en coaching. Ik gebruikte het model als een soort innerlijk kompas dat ik kon delen met anderen. Wat ik toen nog niet wist, was dat ik het model ooit zélf nodig zou hebben.

Toen het teveel werd…

Langzaam begon ik te wankelen. Niet met een klap, maar stilletjes. In 2019 voelde ik het al verschuiven. De druk op mijn schouders nam toe, bijna ongemerkt. In 2020 werd alles zwaarder, verwarrender. De wereld veranderde… en ik probeerde mee te bewegen. Maar ergens onderweg raakte ik mezelf kwijt. Ik hield vol. Tot het niet meer ging. In 2021 viel ik uit. Een burn-out werd gezegd, al wilde ik dat zelf toen nog niet toegeven.

Pas in 2022, toen ik opnieuw ziek thuis kwam en de burn-out met depressie me stilzette, begon iets in mij voorzichtig open te gaan. In die ruimte waar niets meer hoefde, geen rollen, geen moeten… dáár vond het HEAL-model mij terug. Niet als begeleidingsvorm. Maar als levenslijn. Iets waar ik zelf op mocht leunen.

Mijn innerlijke reis

Voorzichtig begon ik te voelen waar ik op kon leunen. Niet omdat ik wist hoe… maar omdat er niets anders overbleef. Ik had iets nodig dat me droeg. Iets wat zacht genoeg was om bij stil te vallen… en sterk genoeg om me weer op te richten van binnenuit.

Dat werd het begin van mijn échte herstel.
Niet langer proberen te voldoen.
Niet langer bewijzen dat ik het waard was.

Maar terugkeren. Naar mij. Het ging langzaam. Soms pijnlijk traag. Maar ook… zuiver en doorleefd. Van binnenuit kloppend.

En ergens daar, in die verstilling, begon ik opnieuw licht te voelen.
Heel zachtjes.
Niet van buiten… maar vanbinnen.

Precies dáár vond ook mijn werk nieuwe vorm. Niet als methode. Niet als rol. Maar als iets wat geboren werd uit ervaring. Uit vallen en weer opstaan. Uit voelen wat waar is.

Wat ik nu deel, komt van daaruit. Van hart tot hart. Van binnen naar buiten.

Het pad van… 

Herkennen – de eerste aanraking

Het begon met Herkennen.
Het moment waarop ik niet langer om mezelf heen kon.
Ik zag hoe moe ik was. Hoe lang ik had doorgeduwd, terwijl alles in mij fluisterde: stop.

Herkennen deed pijn. Want ineens zag ik het… al die signalen die ik eerder negeerde.
Mijn lichaam sprak al veel langer. Maar nu pas luisterde ik echt.
Niet met mijn hoofd, maar met mijn hart.

Ik herkende de leegte. De eenzaamheid. Het verlangen naar zachtheid.
En in dat besef begon iets los te komen… een klein beetje ruimte.

Erkennen – het werkelijk toelaten

Herkennen is één ding. Maar Erkennen… dat is van een andere orde.
Het vroeg me stil te vallen. Niet alleen te zien wat er was, maar het ook echt toe te laten.

Erkennen dat ik niet meer kon.
Dat ik het kwijt was.
Dat ik mezelf was verloren in alles wat ik dacht dat ik moest zijn.

Ik voelde me kwetsbaar. Onzeker.
Maar juist in die eerlijkheid… die rauwe, zachte waarheid… begon er iets te helen.
Ik hoefde het niet meer te verstoppen. Niet te verklaren. Alleen te zijn met wat ís.

Accepteren – durven rusten in wat is

Toen kwam Accepteren. Niet als een keuze, maar als een uitnodiging.
Alsof het leven zei: “Je mag hier zijn. Precies zoals je nu bent.”

Ik leerde rusten in wat ik niet kon veranderen.
In mijn moeheid. Mijn niet-weten. Mijn langzame ritme.

Accepteren bracht adem.
Het legde de strijd stil.
En in die rust… voelde ik iets ouds, iets echts.
Een diep weten dat ik dit niet hoefde te repareren, maar mocht doorvoelen.

Loslaten – ruimte maken voor het nieuwe

Pas toen kwam Loslaten.
Niet door iets weg te duwen, maar juist door het te omarmen.
Ik liet mijn oude ideeën los… over sterk zijn, over presteren, over wie ik moest zijn.

Loslaten maakte ruimte.
En in die ruimte begon iets nieuws zich aan te dienen.

In die beweging, dieper dan ooit tevoren, voelde ik het verschuiven. Het HEAL-model was geen model meer. Geen theorie. Het was een basis. Een innerlijke ruimte. Een thuiskomen.

En toen, op een dag… zomaar, in stilte… kwam het woord: HEALinner.  Zacht. Krachtig. Helder.

Ik voelde het in mijn buik. Een trilling. Een weten. Alsof mijn lichaam allang wist wat mijn hoofd nog moest toelaten. Deze naam was niet nieuw. Ze was al onderweg naar mij… stap voor stap, tijdens mijn innerlijke reis. Ze weerspiegelt precies wat het is:

Een innerlijke reis van binnenuit. Een proces dat zich niet laat sturen, maar zich ontvouwt op het moment dat je jezelf toelaat. Geen stappenplan. Geen moeten. Maar een natuurlijke beweging naar jouw eigen kern.

💫 HEALinner – Herstellen van binnenuit

Een naam geboren uit het diepste punt van mijn innerlijke reis, die nu als merk naar buiten mag treden… gedragen door een missie. De aanvraag loopt, het logo is ontworpen… eenvoudig, warm en precies passend. Ook dát voelt: helemaal kloppend.

De komende tijd deel ik HEALinner in het ritme dat bij mij past. Niet luid. Niet snel. Maar afgestemd. Op mezelf. En op wie zich erin herkent.

Want wat ook verandert, dit blijft: Je bent welkom. Precies zoals je nu bent. In jouw eigen beweging… van binnenuit.

HEALinner® leeft nu als naam, als merk… maar vooral als uitnodiging. Een beweging van binnenuit.

Een beweging die je herinnert aan wie je bent… onder alle lagen van moeten en dragen. Een zachte weg… een innerlijke reis naar jezelf. Naar rust, helderheid en jouw kracht van binnenuit.

Misschien sta jij ook op zo’n punt. Waar iets in jou fluistert dat het anders mag. Dat het tijd is om jouw eigen innerlijke reis te maken… op jouw manier, in jouw ritme.

Voel je welkom om verder te lezen op de pagina HEALinner . Ontdek hoe deze innerlijke beweging jou kan ondersteunen op jouw eigen weg.

Wat ik heb mogen ervaren, en jou van harte toewens, is dat heling geen haast vraagt.
Het is geen race… maar een innerlijke reis in je eigen ritme.

Heling is herinneren wie je bent. En langzaam weer durven thuiskomen. Van binnenuit.

💫 Tot slot
In mijn eigen innerlijke reis, van burn-out naar het opnieuw opbouwen van mijn praktijk, heb ik veel stappen gezet. Niet alleen in heling, maar ook in groei als mens en ondernemer. Een liefdevolle steun hierbij vond (en vind) ik bij Yvonne Vrijhof.

In mijn eigen proces van heling én ondernemen heeft het traject van Heks en kruid me geholpen om te groeien… zacht, in mijn tempo, en trouw aan mezelf. 
✔ Klaar voor ondernemersgroei

Misschien kan het ook jou inspireren… als je voelt dat je klaar bent voor jouw volgende stap.