Herstellen van binnenuit
Hoe kom ik uit mijn burn-out? Misschien is dat precies de vraag die jij jezelf steeds vaker stelt.
Niet fluisterend, maar wanhopig…
Omdat je alles al geprobeerd lijkt te hebben, en je je nog steeds zo moe, leeg of verdoofd voelt.
Je hoofd wil dóór… maar je lichaam houdt halt.
Je hart voelt gesloten… of misschien juist té open.
En diep vanbinnen weet je: het kan niet meer zoals het was.
Maar hoe dan wel?
Herkenning vanuit mijn eigen ervaring
Ik weet nog goed hoe het voelde.
Dat punt waarop alles in mij ‘nee’ zei… maar ik toch bleef doorgaan.
Omdat het móest. Omdat ik dacht dat het niet anders kon.
Omdat ik anderen niet wilde teleurstellen.
Tot het niet meer ging.
Ik was moe. Leeg. Verdwaald in alles wat ik dacht dat ik moest zijn.
En toch duurde het even voordat ik het echt erkende:
Ik zat in een burn-out.
In het begin zocht ik naar snelle oplossingen. Rust, supplementen, slaap…
Maar die diepe uitputting zat dieper.
Het vroeg om iets anders.
Om iets wezenlijks.
Om herstellen van binnenuit.
Toen kwam Accepteren.
Niet als een keuze, maar als een uitnodiging.
Alsof het leven zei: “Je mag hier zijn. Precies zoals je nu bent.”
Ik leerde rusten in wat ik niet kon veranderen.
In mijn moeheid. Mijn niet-weten. Mijn langzame ritme.
Accepteren bracht adem.
Het legde de strijd stil.
En in die rust… voelde ik iets ouds, iets wezenlijks.
Een diep weten dat ik dit niet hoefde te repareren, maar mocht doorvoelen.
Rusten in wat er is
Soms is accepteren het moeilijkste van alles.
Want we willen dóór… vooruit… herstellen.
Maar juist de kracht zit in de overgave.
Niet meer vechten tegen de moeheid.
Niet meer proberen te zijn wie je vóór je burn-out was.
Maar rusten… in wie je nu bent.
Moe. Verdrietig misschien. Nog zoekende.
En toch al onderweg.
Accepteren betekent: je waarheid toestaan, zonder haast en zonder oordeel.
Je hoeft niets op te lossen.
Je mag zijn met wat er is.
En in die zachtheid… begint iets te verschuiven.
Niet omdat jij verandert. Maar omdat er ruimte ontstaat…
Ruimte voor adem. Voor zijn. Voor herstel.
Loslaten – stap voor stap thuiskomen
Loslaten kwam niet ineens.
Het kwam in stukjes.
Niet door iets weg te duwen… maar juist door het zachtjes toe te laten.
Ik leerde dat loslaten niet betekent dat je ‘het’ zomaar achter je laat.
Maar dat je het eerst helemaal mag doorvoelen.
Zonder oordeel.
Zonder haast.
Met zachtheid.
Doorvoelen is stilstaan bij wat er is…
bij wat pijn doet, wat schuurt, wat je eigenlijk liever wegduwt.
Juist dáár begint de bevrijding.
Ik liet mijn oude ideeën los…
Over sterk zijn. Over altijd doorgaan.
Over wat ik dacht dat ‘goed genoeg’ was.
En toen begon er ruimte te ontstaan.
Ruimte om te ademen.
Ruimte om te luisteren.
Ruimte om te zijn.
En precies daar… in die open ruimte…
begon iets nieuws te groeien.
ruimte maken voor het nieuwe
Als je hebt herkend wat er speelt, het erkend hebt, en bent gaan accepteren waar je bent…
komt er vanzelf een moment waarop je mag loslaten.
Niet forceren. Niet duwen. Maar zacht… van binnenuit.
Loslaten is geen knop die je indrukt.
Het is een beweging die zich aandient… als je er klaar voor bent.
Je laat los wat niet meer bij je past. Wat je uitput. Wat niet van jou is.
Misschien laat je verwachtingen los.
Of het idee dat je moet voldoen.
Misschien laat je mensen of situaties los die niet (meer) voedend zijn.
Of simpelweg de druk die je jezelf oplegde.
Loslaten opent de deur naar een ander soort leven.
Eentje waarin jij centraal mag staan.
Waarin je je energie bewaakt. En je keuzes maakt die kloppen vanbinnen.
Kleine stapjes, groot verschil
Uit een burn-out komen is geen kwestie van één grote beslissing of magische oplossing. Het is eerder een opeenvolging van kleine keuzes… elke dag opnieuw. Keuzes die jou zachtjes terugbrengen bij jezelf.
✔ De keuze om even te zitten, in plaats van door te hollen.
✔ De keuze om ‘nee’ te zeggen, ook al vind je dat lastig.
✔ De keuze om je adem te volgen, in plaats van je agenda.
✔ De keuze om iets te voelen, in plaats van je sterker voor te doen dan je bent.
Soms voelt het als stilstand. Maar geloof me… elke keer dat je jezelf hoort, voelt en serieus neemt, beweeg je vooruit. Vanuit binnen. In jouw eigen ritme.
Iets is aan het verschuiven…
Misschien voelt het nog fragiel, maar ergens diep vanbinnen weet je… er is iets aan het veranderen. Niet per se zichtbaar aan de buitenkant, maar voelbaar vanbinnen.
Je begint jezelf weer te herkennen…
Een glimp van wie je was, of misschien juist van wie je werkelijk bent.
Niet de versie die altijd sterk moest zijn, maar degene die ook kwetsbaar mag zijn.
Er komt dan iets in beweging… niet als kracht vanuit de buitenwereld, maar als echtheid van binnenuit.
Dat is geen terugkeer naar het oude…
Maar een stap naar iets nieuws.
Herstellen van binnenuit
Er is geen snelle route uit een burn-out.
Geen stappenplan dat je keurig afvinkt.
Maar er is een weg.
Een innerlijke weg.
Van Herkennen, Erkennen, Accepteren en Loslaten.
Ik noem het, het HEALinner-model… geen theorie, maar een levensechte reis.
Geboren uit mijn eigen burn-out, gegroeid door ervaring… en nu een innerlijke wegwijzer voor wie ook voelt: zo kan het niet langer.
Je hoeft het niet alleen te doen.
Je hoeft nergens aan te voldoen.
Je mag in jouw ritme herstellen… van binnenuit.
Voel je welkom…
Misschien ben jij ook op dat punt. Waar het oude niet meer werkt, maar het nieuwe zich nog niet heeft gevormd. Weet dan: je hoeft het niet alleen te doen.
Wil je dieper aan de slag met HEALinner?
Kijk dan eens naar mijn gratis kennismakingsmodule of het volledige programma:
HEALinner – Herstellen van binnenuit
Of lees verder op mijn blog voor inspiratie, herkenning en zachtheid.
Je bent welkom. Precies zoals je nu bent.