Wanneer je jezelf kwijtraakt…

Er was een tijd waarin ik langzaam begon te twijfelen aan mijn eigen gevoel. Alsof ik steeds minder mocht vertrouwen op wat ik diep vanbinnen wist. Mijn waarheid werd voortdurend ontkend of verdraaid. Wat ik voelde, zag of benoemde, werd weggewuifd of omgedraaid… subtiel, maar structureel. En telkens weer ging ik twijfelen… aan mezelf.

Achteraf zie ik hoe diep dat ingreep. Want als je je eigen gevoel niet meer kunt vertrouwen, wie ben je dan nog?

 

Steeds verder bij mezelf vandaan…

Lang dacht ik dat het aan mij lag. Dat ik gewoon wat ‘gevoeliger’ was.
Ik probeerde het te begrijpen, mezelf te verbeteren, me aan te passen. Dat was wat ik gewend was, het voelde eigenlijk heel normaal. Verantwoordelijkheid nemen, meedenken, inschikken… ik deed het automatisch, zonder erbij stil te staan wat het mij kostte.

Loyaliteit zat diep in mij. Ik was er altijd. Betrokken, zorgzaam, plichtsgetrouw… vaak meer voor de ander dan voor mezelf. Zonder mezelf überhaupt af te vragen of er nog ruimte voor míj was. Ik ging harder werken, mezelf uitleggen, bijsturen, pleasen… en liep steeds verder weg van mijn eigen grenzen, mijn eigen stem.

Dat patroon zat zó diep, dat ik het niet eens als patroon herkende. Het voelde vertrouwd. Gewoon hoe ik was.
Ik dacht dat het bij mij hoorde, dat het goed was. Ik was loyaal, betrokken, beschikbaar… maar ergens diep vanbinnen begon het te wringen.

Pas veel later begon ik te zien hoeveel ik daarin van mezelf verloren was. Hoe ik mijn eigen grenzen steeds weer een stukje verlegd had. Mijn gevoel wegduwde en mijn eigen waarheid inslikte.

Uiteindelijk raakte ik deze keer in een burn-out. Niet alleen door alles wat er van me werd gevraagd, maar vooral door wat ik mezelf had afgeleerd: luisteren naar mijn gevoel.

Het was alsof ik mezelf onderweg totaal kwijt was geraakt… en pas toen ik stilviel, voelde ik hoe leeg het vanbinnen was geworden.
Maar in die leegte lag ook het begin van iets nieuws… een stille uitnodiging om opnieuw contact te maken met mezelf.

 

Toen ik tot stilstand kwam, voelde ik hoe diep ik van mezelf verwijderd was geraakt.

 

Ik begreep niet goed hoe het zo ver had kunnen komen. Was het alleen de druk geweest? De vele verantwoordelijkheden? Of speelde er iets diepers?

Ik wilde begrijpen wat er met me gebeurd was. Want ik begon te herkennen hoe het zich als een terugkerend patroon afspeelde… een cirkel die steeds weer opnieuw begon, maar nooit echt werd doorbroken. Niet om terug te kijken met oordeel, maar om het helder te krijgen… voor mezelf, en voor mijn toekomst.

Ik verdiepte me in thema’s als projectie en hoe bepaalde patronen zich herhalen. Langzaam kreeg ik woorden voor iets wat ik al heel lang voelde, maar nooit écht had kunnen benoemen.

Later wees iemand me op het begrip gaslighting. 
Nieuwsgierig ging ik op onderzoek uit… en toen ik erover las, voelde ik het meteen:   ja… dit is het.
Dit is wat er ongemerkt was binnengeslopen. Dit is mede wat me stukje bij beetje had verwijderd van mijn eigen gevoel en intuïtie.

Gaslighting is een vorm van manipulatie die je stukje bij beetje laat twijfelen aan jezelf… aan wat je voelt, ziet, weet. Soms is het een bewuste handeling… maar vaak sluipt het onbewust je leven binnen. Als een patroon dat zich herhaalt, bijna ongemerkt. Je voelt dat er iets niet klopt, maar kunt er niet direct woorden aan geven.

Degene die gaslight, handelt niet altijd met opzet. Soms is het aangeleerd gedrag, een manier om grip te houden of onzekerheid te maskeren. Maar wat de reden ook is… het effect op jou is echt. Of het nu bewust of onbewust gebeurt:

 

Als jij merkt dat je je aanpast, twijfelt aan jezelf, je klein voelt, of voortdurend je eigen gevoel onderdrukt… dan is dat een écht signaal.

 

Voor mij gaat het niet om wie of wat het veroorzaakt heeft, maar om wat het met je innerlijke doet als je jezelf steeds verder kwijtraakt. Hoe dat je uitput, verwart, en uiteindelijk kan leiden tot een burn-out.

Door mijn ervaring te delen hoop ik herkenning te brengen en ruimte te scheppen voor zachtheid, bewustwording en herstel. Niet door te veroordelen, maar door te erkennen wat gevoeld mag worden. Door zichtbaar te maken van wat vaak onzichtbaar blijft.

 

Hoe ik mijn waarheid weer terug vond…

Wat het keerpunt werd, kwam niet van buitenaf. Het ontstond vanbinnen. Niet als een helder inzicht, maar als een innerlijk besef. Mijn lichaam was moe, maar er kwam ruimte. Alsof mijn wezen… mijn ziel, mijn diepste weten… weer zachtjes begon te spreken. Een zacht, bijna onhoorbaar stemmetje.

Dat niet riep, maar fluisterde: “Weet je nog wie je bent?”

 

Die vraag raakte iets aan. Alsof er diep in mij nog een lichtje brandde… een waakvlammetje, verstopt onder alle ruis. Lang was het overschreeuwd door twijfel, aanpassing, vermoeidheid. Maar het was er nog… stil… trouw… én echt.

En dat kleine vlammetje… dat her-innerde mij eraan dat ik nog bestond. Dat er nog iets puurs in mij leefde.
Iets wat me de weg naar binnen kon wijzen… terug naar mezelf.

 

En dat… was genoeg voor mij om te beginnen aan mijn reis.

 

Het werd het begin van mijn herstel. Geen snelle oplossing, geen rechte weg… maar een innerlijke reis. Die reis heeft me gevormd tot wie ik nu ben. En alles wat ik onderweg geleerd heb… soms pijnlijk, soms verrassend helder… vormt nu de basis van mijn praktijk.

 

Tijdens mijn innerlijke reis begon mijn HEAL-model tot leven te komen. Niet als een stappenplan, maar als een innerlijk kompas dat ik zelf mocht doorléven. Ik leerde wat het écht betekent om te:

Herkennen… Erkennen… Accepteren… Loslaten.

Vier wezenlijke stappen die samen een zachte maar krachtige route vormden naar mijn innerlijk herstel.

 

Herken jij dit?

Misschien lees je dit en voel je een soort opluchting… een herkenning die je niet goed kunt verklaren.
Misschien ben je zelf ooit losgeraakt van je gevoel. Of sta je op het punt om jezelf weer te gaan herinneren.

Weet dan dit: je bent niet gek. Je gevoel is niet ‘te veel’.
Wat jij voelt is echt… en verdient het om erkend te worden. Je bent welkom, precies zoals je nu bent.

 

Wil je hierover eens in alle rust praten of begeleiding bij jouw herstel? Neem gerust contact op of lees verder over mijn aanpak met het HEAL-model.

 

Je hoeft het niet alleen te doen

In mijn praktijk werk ik nu met mensen die zich net zo verdwaald voelen als ik ooit was.
Niet om hen te vertellen wat waar is… maar om samen te ontdekken wat voor hén klopt.
Zodat je niet meer hoeft te overleven in een wereld die jou niet ziet, maar mag gaan léven… van binnenuit.

“Soms is het verliezen van jezelf geen einde… maar het begin van thuiskomen in wie je werkelijk bent.” 💜 ~ Nicole Franssen

Heb je vragen of wil je even afstemmen?
Stuur me gerust een mailtje. Je bent van harte welkom.

 

 

Wil je je verder verdiepen in hoe gaslighting en burn-out met elkaar samenhangen?

Lees dan eens het inzichtelijke artikel van Flow, waarin psycholoog Alice Vlottes uitlegt hoe gaslighting zich sluipend ontwikkelt… en wat je ertegen kunt doen.
👉 Lees het artikel